Szeroka kategoria wolności połączona z postępem technologicznym stawia współczesnego człowieka przed wieloma wyzwaniami. Konwergencja mediów i egalitaryzm internetu spowodowały nieograniczony dostęp do informacji. Wiąże się to z ich wzrastającą ilością, ale także często wątpliwą jakością, co tworzy podatny grunt dla przekłamań, manipulacji i fałszu. Celem artykułu jest próba zrozumienia związku i wzajemnego wpływu dezinformacji oraz odpowiedzialności. Hipoteza, którą autorka próbuje zweryfikować, dotyczy tego, czy odpowiedzialność za zwiększoną ilość treści dezinformacyjnych jest zindywidualizowana. Ważną kwestią jest w związku z tym analiza związku mediów i narzędzi technologicznych z indywidualnymi decyzjami oraz odpowiedzialność za kryzysy wywołane fałszywymi informacjami. Metodologia: wybrane zagadnienia poddane zostaną analizie na podstawie dostępnych źródeł z różnych dziedzin: socjologii, komunikologii, medioznawstwa oraz filozofii. Wyniki i wnioski: zjawisko zwiększającej się ilości treści o charakterze dezinformacyjnym stanowi wyzwanie dla wszystkich uczestników ekosystemu informacyjnego. Świadomość potrzeby przyjęcia postawy odpowiedzialnej w tym zakresie po obu stronach procesu komunikowania może znacząco poprawić jakoś informacji, a przez to funkcjonowania społeczeństw. Oryginalność i wartość poznawcza: konieczne jest przyjrzenie się dezinformacji jako zjawisku złożonemu, którego przejawy są osadzone nie tylko w języku, ale również w obrazie. Taka zmiana perspektywy pomogłaby wypracować postawę odpowiedzialną oraz wpłynąć na zmniejszenie skali dezinformacji.
Awareness of climate change and orientation towards ecology also poses challenges of a communication nature, because what and how we talk about ecology affects specific actions. The broadly understood business environment must face the need to change the company’s entire policy, both in the internal, i.e. product, and external dimension. In this way, disinformation content is implemented in the information ecosystem, both of the disinformation and misinformation type, misleading the recipients. They distort the image of reality not only in the context of the company publishing them, but above all they influence the formation of the discourse on the climate. Social attitudes around the topic of ecology show how much polarization we are dealing with: mutually exclusive narratives are created, among which the average recipient of content may feel lost. In addition, the rate of information growth introduces more and more chaos and misunderstanding. Dealing with greenwashing disinformation therefore seems to be a challenge equivalent to those related to the direct protection of the planet. The aim of the article is to present the specificity of the greenwashing phenomenon and to demonstrate its impact on the public debate around ecology.
There are two main thought suppression research paradigms: the White Bear and Think/No-Think paradigms. In Think/No-Think research, thought suppression is effective and is considered to be mediated by prepotent response inhibition. Conversely, in White Bear studies, thought suppression is counterproductive and appears to engage resistance to proactive interference. However, f indings regarding the involvement of these executive functions in each task are mixed. In the current study, two thought suppression procedures were compared. Using Friedman and Miyake’s inhibitory functions model (2004) it was investigated whether the differences between thought suppression tasks can be explained by involvement of different executive functions. The results showed that the suppression phases of both procedures were correlated, but the outcomes of suppression were unrelated. There was no evidence supporting the involvement of the examined executive functions in either thought suppression task. Commonalities and discrepancies of the two tasks are discussed along with their external validity.
