This book addresses the dynamics of normativity and resilience through the lens of translation. Engaging with both domestic and foreign cultural, social, economic, and ethical frameworks, the act of translation emerges as a dual force: it uncovers subtle and implicit pressures that encourage adherence to the dominant norm and has the capacity to question, disrupt or even subvert this norm. The concept of resilience, considered in its multifaceted roles as an aspect of the norm, as a means to withstand normative pressures, and as a normative demand in itself, further complicates the relationship between individual agency, systemic constraints, and collective expectations. Essays in this book explore how translation not only reflects but also contests the dynamics of power and identity within the fabric of societal and cultural norms.
Pozostałe osiągnięcia naukoweMonografia (zamknięty dostęp)Monography edition
Errorful learning—asking questions and forcing responding even before the correct answers are presented for study—has recently been proposed as a way of maximizing the effectiveness of study. However, much support for the superiority of errorful learning over standard learning via reading comes from studies employing pairs of words as study materials, which remain of little educational relevance. Studies using materials affording richer semantic processing, such as trivia questions and their answers, have shown benefits of errorful learning only when the errorful learning condition is granted additional time for formulating guesses. In the present study, we systematically examined the role of timing when comparing errorful learning and reading strategies applied to study of trivia questions and their answers. In Experiments 1 and 2, we obtained evidence for the superiority of errorful learning over reading when additional time was given to formulate guesses, but this superiority was abolished when the overall time to study was equated between the two learning strategies. We further examined the role of answer familiarity in Experiment 3, showing that incorrect guessing produced no benefit for learning regardless of whether the to-be-learned concepts were familiar or not. In Experiments 4 and 5, no benefits of errorful learning emerged when participants were required to guess responses to two different questions that shared a common set of possible answers. We conclude that the benefits of errorful learning for trivia questions emerge only when guessing gives more time to process target questions.
This study examines the dynamics of obedience and power in the context of interactions between humans and robots at work. We replicated and extended the previous studies by comparing the responses of participants to a humanoid robot, which acts as an authoritative figure, against those to a human in a similar role. Although the humanoid robot commanded a significant level of obedience (63%), it was notably lower than that of its human counterpart (75%). Moreover, the work under the supervision of the robot was performed more slowly and less effectively. The results provide a good insight into the practical implications of using humanoid robots in official roles, especially for repeated and tedious tasks or challenging work activities.
Parental history of schizophrenia, a complex and multifaceted psychological disorder, is recognized as a well-established risk factor in the development of the disorder among offspring. However, the developmental patterns of such children and adolescents before the onset of the problem have not yet been systematically documented. We present a comprehensive account of developmental checkpoints essential for preventing it from occurring. This review embarks on a detailed explanation of the domains requiring serious attention during the development of an individual with such a familial history. We examined a diversified set of studies comparing the developmental patterns of children with or without (a comparative) a parental history of schizophrenia and highlighted the areas of concern for the later development of the problem among the first group. We included the peer-reviewed articles, published in English based on children and adolescents, found in Web of Science, PubMed, and PsychInfo databases and separate citation searches. We summarized our findings under MESS typology covering motor development, emotional and behavioral issues, speech and hearing impairments, and socio-cognitive aspects as essential features of a child’s development serving as a guide to prevent the onset of psychological complications.
Żyjemy na przełomie epoki analogowej i cyfrowej. Ewolucję społeczeństwa w kierunku bardziej technologicznego zapoczątkowało wynalezienie, a następ- nie wprowadzenie do powszechnego użytku komputerów oraz globalnej sieci wymiany danych – Internetu. Przez ponad 80 lat postęp cyfrowy sukcesywnie zwiększał udział nowych technologii w codziennym życiu, spełniając swoją pierwotną funkcję poprawy jego jakości, zaś tempo tego postępu zaczęło różnicować kraje i regiony świata na bardziej i mniej rozwinięte. Podobnie szybko wzrastała społeczna tolerancja na zmiany technologiczne, czego do- brym przykładem jest sztuczna inteligencja (artificial intelligence, AI), która jeszcze dekadę temu była hipotetyczną koncepcją budzącą głównie społeczne obawy, a dziś wchodzi do powszechnej świadomości jako nowe narzędzie usprawniania pracy i edukacji, kolejny impuls do jeszcze szybszej digitalizacji społeczeństwa, ale również jako etyczny dylemat.
Obok sukcesywnie postępującej od lat ewolucji myśli technologicznej jako globalne społeczeństwo zostaliśmy doświadczeni traumą pandemii, która nie tylko wystawiła na próbę odporność naszego zdrowia i systemów zarządza- nia, ale doprowadziła do gwałtownego przeskoku rewolucyjnego, dosłownie wymuszając na jednostkach i grupach przeniesienie większości aktywności do przestrzeni wirtualnej. Wraz z tą zmianą powstała potrzeba błyskawicznego dostosowania infrastruktury zawodowej, edukacyjnej, produkcyjnej i usługowej, oraz natychmiastowego wzrostu kompetencji cyfrowych wśród dzieci, młodzieży i niemal wszystkich grup zawodowych osób dorosłych. W post-pandemicznej rzeczywistości, dalsza cyfryzacja społeczeństwa stanowi jeden z priorytetowych planów rozwoju większości gospodarek świata, w tym Polski. Należy zatem oczekiwać, że nowe technologie będą dynamicznie rozwijane w kolejnych latach, kontynuując transformację środowiska życia ludzi w szybko digitalizującym się społeczeństwie.
Współczesne dzieci, nastolatkowie i młodzi dorośli to cyfrowi tubylcy (nazywani też generacją i-Gen). Urodzeni w XXI wieku czasy pozbawione stałego dostępu do Internetu znają bardziej z opowieści niż własnych doświadczeń. Ich mózgi od początku okresu postnatalnego rozwijały się nieco inaczej, doświadczając zwiększającej się stymulacji bodźcami cyfrowymi coraz bardziej obecnymi w codziennym środowisku (Korte, 2020). Rodzice młodej generacji, jak i większość specjalistów z zakresu pracy z dziećmi i młodzieżą, to ostatnie pokolenia „cyfrowych imigrantów”. Wywodząc się z epoki analogowej, byli świadkami przejścia globalnego społeczeństwa w epokę cyfrową, a następnie jej dynamicznego rozwoju, który do dnia dzisiejszego osiągnął ledwie ułamek swoich możliwości. Tak głęboko zakorzenione różnice między generacjami stanowią istotną barierę profilaktyczną – młode pokolenie znacznie lepiej odnajduje się w cyfrowej rzeczywistości, do której jest bardziej przyzwyczajone niż rodzice, edukatorzy czy terapeuci, którzy pod tym względem pozostają o krok w tyle, mogąc mieć problem z rozpoznawaniem nowych zagrożeń, zanim te dosięgną ich dziecko.
